Bedenin aydınlığı bizleri ortaya çıkartan ve yalnızca suret olarak ortaya koyan bir görüntüden ibarettir. Oysa içimizdeki karanlık bazen dış aydınlığımızdan daha da aydınlık iken, dış aydınlığımızın görüntüsü içimizdeki karanlık kadar görünmez bir karanlıktır diyebiliriz. Çok mu zor bir tabir oldu? Ya da çok mu felsefi oldu? Sizlerin bakışı bilemiyorum ama konunun içine girdiğimizde karanlığın bazen dışımızda, bazen de aydınlığın içimizde olduğunu anlamamız çok ama çok doğru örnek olduğunu anlamış olabileceğiz. Evet, bazen çoğumuzun karanlıktan korktuğunu, korkunun bir duygu çeşidi olduğunu bilsek de, bile bile korkarak aydınlık arar sanki aydınlığa çıkınca kurtulacağımızı zannederiz. Oysa çoğu insanın aydınlıktan rahatsız olduğu hatta hasta olduklarını birçok tıp mensubu bilimsel olarak belirtmekte karanlıkta uyumanın faydalı olduğunu neredeyse herkes bilse de yinede karanlıktan korkmaya devam edilmektedir. Peki, kendi adıma karanlığın bizim özümüzü tanımamıza neden olan bir gerçek olduğunu söylersem nasıl bir (sav) ya da bir ( tez) sunmuş olurum. Bir sözümde şunu dile getirmiştim. Karanlık diye bir şey yoktur, ışık olmadığı için karanlık vardır demiştim. Bu sözü bir yerden mi okudum ya da kendimi uydurdum bilemesem de inanın bu tamda bana uyan bir anlatım olduğu için bu örneği veriyorum. Başta da dediğim gibi karanlıkta kalmayın derken iç karanlığımızdan bahsetmeye çalıştım. İçimizin karanlığı o kadar tehlikeli o kadar zararlı bir durumdur ki bu durumu neredeyse herkes bir şekilde yaşamıştır. Karanlık beyin, karanlık bir kalp, karanlık bir iç dünya. Bu karanlığı aydınlatmanın en büyük değer ölçüsü sevmek ve saymak, iyi ve güzel bakmak yerinde de okumak anlamak herkese hoşgörü ile davranabilmektir diye kendimce örnek vermek istiyorum. İyi deyince aydınlık, kötü deyince karanlık dersek doğru bir bakış açısı türetmiş oluruz. Etrafımıza baktığımızda ne kadar anlayışsız ve ne kadar kötü kalpli insanları gördüğümüzde ne düşünüyoruz. Evet beklide biraz dini terimle inancın bir parçası da aydınlık değimlidir? Karanlık suratlı içleri kapkara olmuşçasına kötü tavırları ve davranışları etrafımızda her geçen gün biraz daha görmüyor muyuz? İçlerinin karalığı yüzlerine vurmuşları her yerde görmüyor muyuz? Karanlıkta kalmayın derken ışıktan bahsetmiyorum. Kötülükten uzak durun iyi olun güzel bakın diyerek, Sevgiyi aydınlık olarak görün ve sevin ve hoşgörü ile biri birinize davranın diyerek örnek vermiş oluyorum. Kendimi ortaya koymuyorum karanlıktan kaçıp aydınlık bir iç huzur ve aydınlık bir yaşamı hayal ediyor ve öyle olmaya çalışıyorum. Lütfen ama lütfen karanlıkta kalmayın karanlık kadar kötü bir şey yoktur. Bunu bir an için kendinize iç sesinize sorun çok daha iyi anlayacaksınız. Lütfen ama lütfen Karanlıktan uzak durun, aydınlığa çıkmak için sevgiye sarılın. Göreceksiniz o sizleri karanlıktan kurtaracak, sizleri aydınlığa çıkartacak karanlıktan kurtaracaktır.

Saygı ve sevgilerimle Ünal duran