> Her sabah erken kalkmaya hayatı anlamaya doğru yaşamayı tecrübe etmeye devam ettiğim bir sabahtayım. Kulüp ofisimde dünün yorgunluğunu kendime istirahat ödülü ile yaşamaya çalışıyorum. Sabahlar çok güzel ve anlamlı oluyor hep yazıyorum ya sabahın doğuşu yaşımın da doğuşu. Hayatın bize bir gün daha bahşettiği yaşam ödülü, Bu ödülü yaşam denen deneme süremize katan yüce yaratan cenabı ALLAH a borçlu olduğumuzu bilerek, şükretmek gerektiğini düşünüyorum. Evet, şükürler olsun bir güne daha sorgu ile giriyorum ve bu sorguyu devam ettirmek istiyorum. Yaşam sorgusu bizleri tam eden bir soru gibi geliyor yaşamda kaybolmuşluğun farkına varırken kim olduğumuzu ne olduğumuzu sorguladığımız bir gerçeklik olduğunu söyleyebilirim.
Kaybolmuş yaşamlara ara sıra dek gelirim, yalan riya, sahte ve ebedi olduğunu düşünen insanlara doğruyu yalnızca doğruyu sunmaya çalıştığımda şu gerçekle Karşılaşıyorum. Kendi içsel eksikliklerini gördükleri ayna olduğunuzda kim olursa olsun biraz olsun rahatsız olabiliyor. Bu aynanın iyimser tarafını görerek kendi farkımıza varmanın erdemini de görebildiğimizde ise iyi ki bir ayna bulmuşuz diyerek kendimizin farkına da varmış olacağız. Psikoloji okuyorum lakin psikolog da değilim yinede gözlemlediğim kadarıyla psikologların çoğu bir çeşit ayna rolü görerek kişinin kendinin farkına, sorunlarının farkına varmasını sağladıklarını düşünüyorum. Peki, bu ayna olunduğunda ne oluyor dersiniz değişiyorlar mı yoksa hala eksik mi kalınıyor dersiniz?
> BANA GÖRE ÇOĞU İNSANI DEĞİŞTİREMEZSİNİZ, Değişmiyorlar, değişemezler, kaybolmuş yaşamlardaki insanların tek çaresi kendilerini bulmak kendilerinin farkına varmak olması gerekirken, Etrafımdaki değer verdiğim insanlara ve Öğrencilerime vermeye çalıştığım bu kendi değerlerinin farkına varmak tam olmak öğretisinin ne kadar değerli olduğunu kendimle baş başa kaldığımda daha da iyi anlıyorum. Kendi benliğimin farkına vararak kim olduğumu neden yaşadığımı ne için yaşamam gerektiğini daha da iyi anlamış oluyorum. Her insanın bu dünyaya bir nedenle geldiğini düşünüyorum lakin çoğu kimse bu nedenin farkına varmadan yok oluyor ve ölüp gidiyorlar diye düşünüyorum. İnsanca yaşamak yemek içmek boşu boşuna yaşlanmak demek olmadığını düşünürken, hayata bir şeyler borçlu olduğumuzu bu borcu ödemek için insanlığa bir değer bırakmamız gerektiğine inanıyorum. Bu gerçeği fark ettiğimde 28 yaşındaydım ve o gün bu gün bu değeri ne yaparak hayata ve insanlığa nasıl bırakacağımı düşünerek yaşadığımı belirtmeliyim. Elimden gelen arayışımı devam ettirirken bu arayışın para, pul, eşya, sahte ve sanal itibar, olmadığını da vurgulamalıyım. O kadar çok kaybolmuş kişilikler her yerde bir koltuğu doldururken yaşama hiçbir değer katmadıklarını çok iyi analiz edebiliyorum. Ben değil herkesinde gördüğü bu içi boş kaybolmuş insanlar kendilerini bir makamda ve mevkide, ya da bir zenginlik göstergesinde hiçte bu arayışın doğru tarafında olmadığını görebiliyoruz. Kısa ve net, insan olmak galiba bu sorgu ile yaşamak anlamına geldiğin düşünüyorum. Bir şeyler yapmaya insanlığa bir değer bırakmaya çalışırken bu değerlerin insanlığa değer olarak döneceği günü iple çektiğimi de itiraf etmeliyim. Konuşmakla alakalı değil boşa konuşarak da değil, yaşamakla alakalı hissetmekle alakalı, kendimizi tanımak ve tam olmak sözleri ile boşu boşuna ve geçici olarak motive olmakla alakalıda değil, ( motivasyon yani, isteklendirme ) anlık ve geçiciyken tam olmak ise insan olmakla yaşamakla alakalı bir şey olduğunu dile getirmem gerekir. Tam olunduğunda dışarıdan etkiye ihtiyaç duymadan kendi kendimize yetmemiz anlamına da gelmiş olacaktır. Tam olduğumuzda söylenen her sözü ne yapıyorsak yapalım tam yapmaya çalışarak gerçek başarı ve gerçek mutluluğu da yakalamış olacağız.
> KENDİM OLMAK DEMEK TAM OLMAK İNSAN OLMAK, KİMSEYİ DEĞİL, HERKESİ OLDUĞU GİBİ KABUL EDEREK KENDİMİN FARKINA VARARAK ASIL İNSAN OLMAK ERDEMİ İÇİN ÇALIŞILMASI GEREKTİĞİNİ DÜŞÜNÜYORUM. VE KABUL EDİYORUM KİME NE KADAR DEĞER VERİRSEN VER O İNSANIN DEĞERİ KENDİ OLDUĞU KADARDIR. Yani sen bu kadarsın, senin insanlık ederin bu kadar, sen ham ve olmamışsın, sen insan olarak ya çok eksik ya da kendinin farkına vardığın gün gerçek bir insan olarak TAMSIN.
> YAŞARKEN DEĞER VERİP YAŞARKEN SEVECEKSİN,
Yaşarken saygı, yaşarken değer vereceksin. Kıymeti yaşarken kendini yaşarken sunacak, vererek almayı bileceksin. Her anı yaşayacak öleceğini de bileceksin. Doğumu beklerken yaşamın sonuna da hazır olacaksın. Sonsuzluk anlıktır son nefesinde anlayacak geç kaldığını da göreceksin. Sevmeye karşılıksız vermeye neden yaşadığını anlamaya geç kaldığını da göreceksin. Geride kaldığını geç olduğunu anlayacak ve nedenlerini sorgulamaya da gücün yetmeyeceğini, varlığının bir gücü kalmadığını da anlayacak istersen hayal ya da gerçek bu güne bu ana döneceksin.
YOK OLMADAN HİÇ OLMADAN DEĞİL, GİTMEDENDE DEĞİL, UZAKLAŞMADAN SONSUZLUĞU KOŞMADANDA DEĞİL, BU GÜNÜ VE GÜNÜNDE ANINDA DEĞERLİ SAYARAK, DEĞER VEREREK, KİBRİNİ BİR YANA KOYUP YOK OLMADAN, DEĞERSİZLEŞMEDEN ÇIKARSIZ SAF VE TERTEMİZ SORGUSUZCA, YAŞARKEN DEĞER VERİP YAŞARKEN SEVECEKSİN.
